hayatımın çöküş dönemindeyim gibi geliyor dünden beri. sebebini değil ürettiğim teoriyi anlatacağım.
1988- doğdum. sıkıntılar eşliğinde yükselmeye başladım.karakterim oluşmaya başladı. büyüdüm büyüdüm ideallerim oldu. hedeflerim oldu. liseye geldim. ideallerim için adım atma fırsatı geçti elime. değerlendirdim. iyi bir üniversiteyi kazandım.yükselme dönemi buraya kadardı.
duraklama dönemine girdim.
ortaçağ karanlığından kendimi kurtarmaya çabaladım, önce rönesans sonra reform yaşadım. dinsiz oldum. doğudan kopmanın, batı medeniyetine geçmenin hayallerini kurmaya başladım. çünkü doğu hala ortaçağdaydı. üstelik ben çağ atlamıştım, katlanamıyordum artık doğu medeniyetine. zihnen çok geliştiğimi hissediyordum. fakat huzursuzdum. isyan etmenin verdiği huzur eksikliği vardı. karmaşa geliyordu. anarşi geliyordu. sonu belirsiz bi anarşi. mutsuzdum. bilgi mutsuzluk getirmişti.
bi devrim yapıp ölmenin hayalini en çok o sırada kurdum.
artık gerileme dönemine çoktan girmiştim. mezun oldum. karmaşa hakimdi. fakat beni kurtarmak isteyenler vardı. çöken imparatorluktan onurlu bi cumhuriyet kurmak istiyorlardı (heyt be, imparatorluk dedim kendime, çok da mütevazıyım), ailem, sevgilim. benim gücüm yoktu onların çabalarını fark etmeden önce. devrimler hayal ediyordum, sonu ölümdü, bu dünyanın pisliğinde uzun uzun yaşamaktansa, onurlu yaşayıp hızlıca ölüvermek istiyordum. o zaman fark ettim, internette intiharla ilgili ne kadar az bilginin olduğunu.
benim için çabalayanları görünce, çabaladım. yüksek lisansa başladım. cumhuriyetin inşası o zaman başladı. işlere başvurdum. part time çalışan sürünen öğrenci olacaktım. ama okul bitince çok iyi bi hoca olacaktım. sosyolog olacaktım. idealist cumhuriyetçiydim. köy enstitüsü öğrencisiydim, daha iyi bi dünya, daha iyi bi ülke olmasa da, elimden gelenin en iyisini yapacaktım. yeni bi amaç edinmiştim kendime. intihar yoktu artık. arada bi devrim isteği gelse de içimden, işe yaramayacağını düşünüyordum, önemli olan düzen içinde sözünü geçirebilmekti. en azından gerçekçi olan buydu.
gel gör ki, bugün geldiğim yere bakınca, hala çöküş döneminde olduğumu fark ediyorum. parçalanan imparatorluğun cumhuriyeti asla ingiliz demokrasisine, abd kapitalizmine benzemez. ekonomik gücü, dünyadaki karizması hiç bi zaman yakalayamaz zaten önde olanları. doğu medeniyetinden asla kopamazsın.
belki yıllar sonra şaşırtırım kendimi. şimdilik durum budur.
çözümü düşünmüyorum şu an. düşüneceğim ama. ilerde. şimdilik sadece dersime çalışacağım. çözüm anarşi/intihar değil artık. düzene kilitledim kendimi.
hadi bakalım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder