kafam çok karışık. yaklaşık 1 gün boyunca yalnız kalamamanın verdiği bi şey. gören de bi hafta sanır. işte böyle, günün üçte birini yalnız geçirmezsem sıkılıyorum. neyse kaldımsonunda kendime.
aklımda yapmam gerekenler karışmış halde. sakince bir sıraya koymalıyım.
yarın annem babam geliyor. evde onlarla takılmam gerekecek. fazladan oda olmadıgı için daha düşük yalnız kalma ihtimalim. bu bi yönden de iyi olur, evde çok vakit geçiririm, ders çalışırım.
sevdiğim bi hocamın makalelerinin çıktısını aldım. derste anlaşılmıyor pek demek istedikleri, çünkü konudan konuya atlıyor. bilgi patlaması oluyor sanırım, bize nasıl yansıtacağını bilemiyor. yazılarını okursam daha iyi anlaşabileceğiz. başladım da okumaya, notlar alıyorum, mail atacağım, sonra konuşmaya giderim vs... her görüşümüz uyuşmayabiliriz, ama saygılı oluşunu, öğrenciyle samimi konuşmasını seviyorum. yakın tarihi iyi anlatan film önerisi istedim, rüzgar gibi geçti, 1492 ve casablanca dan bahsetti. izleyeyim, devamı gelir. odasına gittim bi gün, poşet çay filan hazırladı bana. insani tavırlar... mühendislikten hiç alışkın değilim böyle hocalara, o yüzden biraz fazla seviniyorum belki de.
ayrıca hala şaşkınım. hocalarımın çoğu sağ kökenli sanırım. ama ateistler üzerine, dinsizlik üzerine çalışmak istediğimi duyup aldılar beni bölüme. gerçekten insancıl ama tarafsız bi yerde olduguma inanasım geliyor bazen, bazen de altında bi bit yeniği arıyorum. hocaları tanıdıkça göreceğim. şimdilik iyi.
öğrenmek ne güzel bi şeymiş. unutmuşum. sosyal bilimin o karmaşık diline de alışmaya başladım sanırım. eskiden zorlandığım kitaplarda artık o kadar da zorlanmıyorum. insan istemediği mesleğin okulunu okumamalı. yıllar boşa gitmiyor belki, lisansta mühendislik değil de sosyoloji okusaydım kıymetini şimdiki kadar bilemezdim, saçma/zor gelirdi. ama öğrenme aşkını sömürüyor istenmeyen bölümler. lisede nası severek çalışrdım öss ye bile, çünkü konular ilgimi çekiyordu. üniversitedeki hayal kırıklığı, konuların karakterimle ilgisizliği...
sonum ne olacak hala bilmiyorum. ne zamana kadar öğrenci kalacağım? zamana bıraktım. düşününce çözüm bulabilenlerden değilim.
geçmişimle ilgili çok fazla kabus görüyorum. fantastik olanlar güzel, insanın zihnini geliştiriyor ama misal, işten ayrılırken kavga ettiğim bi patronun delirim tecavüz etmeye çalıştığını ve beni bi binaya kapattığını görmek pek iyi gelmiyor. bütün günü etkiliyor. kötü anılarımla barışmayı öğrenemedim. günlük hayatta çok aklıma gelmese de uykuda rahat bırakmıyorlar. bi çözüm lazım buna.
psikologa gitmek istiyorum ama zor iş. devlette sadece psikiyatrist var. onların da 10dklık muayene aralıkları var. 10 dk da ne anlatacağım da anlayacak ki? rehberlik merkezlerindeki rehberlik hocalarına da güvenmiyorum. bi kere gittim, ben anlattıkça panik yaptı adam. "aa ama bak öyle şeyler düşünme" dedi. bi diğeri yaşlı bi teyzeydi "benim oğlum da senin gibi, bu nesil hep böyle vallahi bilmiyorum ki ne yapsak" gibi bi tepki verdi. kadın üzülmesin diye anlatamadım, çok da tatlı bi şeydi.
hayat zor. her cümlemi bununla bitirmeye başladım son günlerde.
ama karamsarlık azaldı üzerimdeki. yani insanlığın gidişatı hakkındaki karamsarlık. tarihi okudukça kronolojik sıralamaya yukarıdan baktıkça doğdu bu düşünce. çoook yavaş da olsa insanlar iyiye gidiyor. hata yapa yapa doğru olanı görüyorlar.
misal sanayileşme başlarken işçilerin insanlık dışı çalışma koşulları vardı. isyan ettiler. çalışma koşulları süper olması, ama iyileşti. işçi sağlığı ve güvenliği gibi şeyler çıktı. ve eskiden çok da düşünmedikleri bi şeyleri düşünmeye fırsatları oldu: ben köpek gibi çalışıp bin tl alırken, benim yaptığım iş sayesinde patron milyarlar kazanıyor. şu an kıza kıza iş yapma dönemindeyiz. zamanla buna da tepki gösterecek çalışanlar. bu bi devrimle olmayacak muhtemelen. yavaş yavaş. nasıl? bi formül veremem, bilmiyorum. ama iyiyie gidecek. he bu sırada iyice tüketim alışkanlığımız artıyor. bi şeylerimiz de kötüye gidiyor. belki bilimkurgularda olduğu gibi dünyadaki tüm kaynakları tüketeceğiz ilerde, bi sürü insan ölecek, ama yeni bi yaşam çabası doğacak, tekrar doğayla barışmaya çalışcağız.
çok kötüyü görmeden iyileşmiyoruz gibi geliyor okuduğum kadarıyla. devrimler, eylemler katkıda bulunuyor buna. ama köklü değişimler için kafaların değişmesi gerekiyor ve fakat kafalar ancak iyice boka battıktan sonra değişiyor. devrimcilerin eylemcilerin hayatları kaynıyor bu sırada. doğru değil, ama hep böyle olmuş.
gibi, okuduğum kadarıyla.
okudukça, bilgi edindikçe kendimden emin olma ihtimalim düşüyor. çünkü ya o yazar yanlı yazmışsa, ya başka birinin başka bi tezi varsa, ya dünyada başka bi bilgi varsa ve o benim eksiğimi gösterirse. kesin konuşmaktan çekiniyorum. fakat böyle mütevazi oldukça benden az bilen insanların beni küçümsediğini görüyorum. onlara nasıl emin olabiliyorsun bu konuda? dediğimde, kaynak gösteremiyorlar, gösterme gereği de duymuyorlar. çünkü ona inanıyorlar ve onların inanması yeter sebep onlar için. bu insanlarla muhabbet edebilmeyi öğrenmeliyim, sinirlenmeden, küsüp gitmeden. çünkü çoklar. özellikle erkeklerde var bu, siyaset ve tarih konusunda ne kadar özgüvenliler.
hayat zor yonca. çünkü insanlar yıllar boyunca hiç soru sormadan durur.
bi part time iş buldum. bu kez hiç hayaller kurmuyorum. iş bitip paramı almadan işim var demeyeceğim. son zamanlarda iş konusunda bi cenabetlik var üzerimde. sen çalışma, otur dersine çalış, mesajı veriyor evren sanki.
yds ye gireceğim. bu hafta biraz kelime çalışayım. çok sıkıcı.
ales e de gireceğim. malum, yökte araştırma görevlisi ilanlarının takibindeyim.
okumak güzel şey, sadece okumak anlamak öğrenmek istiyorum şu hayatta. bi de belki okuduklarımı beni dinlemek isteyenlere anlatmak olabilir. başka bi yeteneğim ve hayalim yok. sırf öğrenmek için daha çok gezmek istiyorum.
eski zamanlarda yaşamış bi erkek olsaydım, ilim için dünyayı dolaşmaya çıkardım, bilginleri ziyaret ederdim. niye var olduğumu öğrenmek amacım. bi sonuca ulaşır mıyım bilmem ama hayatta bunun cevabına katkıda bulunmayacak tüm sorular anlamsız geliyor. misal, çikolatalı gofretin ambalajının ideal kalınlığını hesaplamak ile günlerimi geçirmek, korkunç geliyor.
böyle düşününce, hayat farklı bi açıdan zor geliyor yonca. işte yorulmak değil de, tüketilir bi şey üretmeyince para kazanamamak ve tüketememek oluyor sorun. nasıl kazanacağını bilememek.
bi çaresi bulunur elbet. hele bi sakin şimdilik. ders çalışayım ben.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder