bugün psikologa(daha doğrusu psikiyatriste) gidiyorum. sonunda.
devlet hastanesinde psikiyatri bölümünde bana verilen 10 dk yı değerlendirmeye çalışacağım.
ne anlatsam?
karnım ağrıyor bi de, regl usulü.
ne anlatsam?
hava soğuk gitmesem mi...
neyse tamam ne desem?
kabus görüyorum her gece.
kendimi bildim bileli mutsuzum.
yalnız kalmayı tercih ediyorum hep.
hiçbir konuda başarılı olamayacağımı düşünüyorum, işe girmekten korkar oldum.
eskiden böyle değildim.
hayallerim yok. geleceğe dair düşünmek afakanları çağırıyor.
haftada bir filan ağlamam gerekiyor.
bağlayan insanlar olmasa ölmek istemeye devam ederdim.
onlar giderse bi gün, idare edebilmek istiyorum.
insanlara maddi/manevi bağımlı yaşamak istemiyorum.
ama nasıl yapacağımı bilemiyorum,
kendimi yönlendirecek gücü kendimde bulamıyorum.
yardıma ihtiyacım var.
bu kadar.
o kadar zor ki şimdi kalkıp gitmek,
keşke eve psikolog servisi olsa.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder