TEDAVİ

kendimi tedavi edicem bu kez. krizi kendim atlatıcam. geliyor yine. panik. işsizim, çalışamıyorum. çalışacak , insan içine karışacak enerjiyi kendimde bulamıyorum paniği. şimdi ona tam olarak girmeden, gece karanlık olmadan, yalnız kalmadan, yanımda annem ablam varken hazır, kendime ölümü yakıştırmaya başlamadan, ağlamadan bu kez çözeceğim. ilk kez yapıyorum. bu kez insanlıktan kaçmaya, derdime bi an önce kavuşmaya çalışmayacağım. 

ne yapacağım o zaman? ağlamadan da olur eminim, herkes öyle yapıyor, bak komşunun kızı nazlıya, hiç ağlıyor mu? biraz fazla ağlıyorum çünkü. bi film izlerken 4-5 kişi izliyoruz diyelim, kimsenin gözleri yaşarmıyor ben tutamıyorum kendimi. bi fazlalık var gözlerde, tuzu dışarı akıtmak gerekiyor belli ki. bu kez çıkamayacaksın moruk. git terimle çık, çişimle çık. gözümden uzak dur!

bugün günlerden ne, çarşamba. yani benkaç yaşındayım? 24. yani benim yaşımdaki insanlar iş güç sahibi, hatta kimisi evlenmiş mi? evet. yakında bunların çocuğu da olur mu? evet. 

ben hala doğru yolda olugumdan emin olmadıgım bi alanda öğrenci miyim? evet. iş arıyor muyum? evet. mühendislik yapabilir miyim? evet.yapabileceğime inanıyor muyum? hayır. başka iş bulabiliyor muyum? hayır. e ben napıcam? ablamdan otlanmaya daha ne kadar devam edicem. ben neden toplumun işine yarayacak bi mal/hizmet üretemez oldum? bu halden nası kurtulıcam?

işte tam bu noktada kriz geliyor. evet, ne demiştim, bu kez getirmicem. 

çünkü neden? şu an 24 yaşındayım. bu yaşta iş güç sahibi olan, evli mutlu çocuklu olanlardan olamadıgım aşikar. olamadıysam olamayacağım da demektir bu. çünkü onlar kadar kendime ait hissedebildiğim bi işim yok. dolayısıyla mutsuz olurum. işim olsa bile evli, yani bir eşe ve eve sahip olmak, ve çocuklu olmak beni onlar kadar mutlu edecek mi? hayır. depresyonun başka bi halini göreceğim o zaman da muhtemelen. 

aslında benim depresyona yakın ruh halimden kurtulmam imkansız gibi geliyor ya neyse, o önemli değil. depresyonla yaşamayı öğrenmeliyim. 

şimdi aynı kulvarlarda yarışmıyorsak, neden kendimi onlarla kıyaslıyorum ki? hadi kıyasla, ne zararı var ki, diyorsun, hayı işte öyle kolay değil. bu geride kalmışlık hisse öldürüyor insanı. kısacası, ben geride kalmıyorum. ben farklı bi şeyler yapıyorum işte. ilerde anlıcaz hepimiz naptıgımı. 

o yüzden canım vatandaşım, sakin ol lütfen. senin bi varolmayanülken var, onu unutunca mutsuz oluyorsun işte. şu paniğinden bi kurtulsan, iş bulacaksın rahatça. çağımızda 24 yaşında olup, senin idealindeki karaktere ulaşan çok az insan var, onlara saygı duy, fakat onlar gibi olmadıgın için kendini bu kadar suçlama artık. 

bu paniği bırak. bırak senle yaşıt, çocuklugunu birlikte geçirdiğin kuzenin evlenmiş ve bi de ev almış olsun. bırak mühendis olsun onlar ya sen busun işte, işine gelirse hacı! ailene yük oldugunu düşünmeyi bırak. şimdi, sakin ol ve o elindeki mendili yavaşça yere bırak. 

şimdi.... woman! go, make you a paper!

aylakyu