yaşama enerjini insanlardan almak sakat iş. birine darıldın mı hemen sorular üşüşüyor : her şey anlamsız, ben neden ugrasıyorum ki? okul, ev iş ne anlamı var...vs. bu depresif soruları çok sordum sana varolmayanülkem, daha fazla kafa sikmicem söz.
halbuki başka bi şey olsa, mesela bu hayatta süffer bi sosyolog olcam desem... buna ömrümü adasam. ama yok işte çok ii bi sosyolog olsam ne olacak ki? enfazla ii bi hoca olurum, insan yetiştiririm. eeee? ölücez işte hepimiz, iilerin karşısında hep kötüler anacak. illa ki beni kötü ananlar olacak. ölücez işte ya, daha gerçek ne var ki?
şimdi ölsem? niye öldürmüyoruz biz hayattan şikayetçiler, kendimizi? çünkü sevdiklerimiz var. benim sebebim şimdilik bu en azndan. beni seviyorlar zaman zaman, ben de onları..zaman zaman. beni anlıyorlar. diğer milyarlarca insandan farklı olarak bikaç insan var ki beni anlıyorlar. severek hem de. bi ilişki üretmişiz. kıyamıyoruz ufak bi kavgada yırtıp atmaya.sevgi douyorum o yüzden, daha güzel göreceğime inancım artıyor.
ama bazen, birden bi an geliyor, çok küçük bi şey oluyor, sevemiyrum, çünkü beni aslında çok da sevmediklerini, önemsemediklerini düşünüyorum. aslında insani bi bencillikle benimle dayanışma içinde olmak istiyorlar. alış veriş. vahşi dünya, yalnız kalırsan sürünürsün, birlik olunca çubuklar daha zor kırılır.
neyse.
keşke hayata bağlanmak için insanlardan daha kalıcı sebepler bulabilsem.
bulurum ilerde. zamanla daha duygusuzlasıyorum. hayatın geregi rol yapmak hala zor, ama kabullendim. ilerde beceririm de.
baglanıcak bi şey bulmak da onun gibi bi şey işte.
iyi geceler ülkem. seni seviyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder