şair olabilseydim...ne güzel anlatmış adamlar. yazınca rahatlıyorlar mı bilmem. ama sanki içimdeki kördüğümler açılacak yazabilsem.
ilk sigaram bile tatsızdı, sensiz olmaz... demiş mesela biri. benim yerime anlatmış. bununla, okumakla dinlemekle yetinmeliyim belki.
bu dargınlık neden bilmiyorum. ben böyle değildim, olanlar oldu... bensiz bi şeyler yaptığında üzülüyorum. bensiz de hayatına devam edebiliyor oluşu, mutlu oluşu.. ben böyle bencil değildim.
ben onsuzken mutlu olmayı unuttum sanırım. kendimi kaybettim. tek başımayken de mutlu olabiliyordum eskiden. şimdi yetmiyor. mutlu olsam bile eksik kalıyor, yanımda o olsa tamamlanacak gibi geliyor.
o uzakta ve mutluyken..neyin dengesini koruyabiliyorum ki bunun koruyayım? aşk bir dengesizlik işi... bağımlı oldum. o bağımlı olmadı diye onu suçluyorum. halbuki eski hayatımı da sürdürebilsem bi yandan.. boşluğa düşmesem..çok zor değildir. sensiz olmaz diye bi şey yok. neden olmasın? geçici bi süre ise hele ki.
ama dünya hep böyleydi di mi: erkek kısmısı sevgisini belli etmez
kız kısmısı panik yapar. beni artık sevmiyo mu diye. benim marjinalliğim de buraya kadar işte. sıradan bi kız oluveriyorum konu sevgililik olunca.
daha ne kadar uzatabilirim bu konuyu? aslında yazdıkça biraz rahatladım. bu kıskançlığımdan utanıyordum. ben nası bu kadar bencil olabilirim? diye. ama olabiliyormuşum demek ki! engelleyemiyorsam kendimi, durmak yok, yola devam. en azından elimizde hala iyi duygular var, hala seviyorum.
sevmek iyi oldu ama şimdi düşündüm de, karakterimi oturtmaya çalıştığım, geleceğim hakkında kararsız olup durduğum şu zamanlarda sevmeyeydim iyiydi. iyice karaktersiz oldum çıktım. kafama göre bi şey yapmam gerekirken, ikimize göre kurmaya başladım hayalleri. ailemden özgürlüğü aldım ama tek başıma hiç kullanmadım onu. sevmenin uygun bi zamanı var mı ki? şu an müsait değilim, bi sene sonra bekleriz, denir mi.
derdini sikeyim butonunu arıyorum şu yazıyı yazan ben olmama rağmen. ama açıklanamayan ama içerde büyük yer kaplayan dertler vardır. onlardan biri bu da.
kendimi bulamadan kaybettim, bize ait bi beni kabullendim. bi gün biz yok olursak, ben de yok olacağım demek oluyor bu. o olmadan hiçbi anlamım yok demek oluyor. bu boktan durumumun fakına varalı epey oldu. nası çıkıcam bilmiyorum. ve evet, trip atarak bok çukuruna çekmeye çalışıyorum onu da.
---
gerçi ben sigaraya bile darılıyorum, çabuk bitiyor diye.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder