HAYDARPAŞA-ESKİŞEHİR TREN GÜZERGAHI NOTLARI:

Yola çıkmak benim için ruh arındırma yöntemi. Bu yöntemde bilgisayarın/internetin yeri yok. Ah bi de o hayal var tabi: Sırt çantam ve ben avare avare gezmelerimiz! İki üç parça kıyafet ve kimlik ve ekmek şarap sen ve ben tadında gezmelerim... O güneşin nerde doğup nerde batacağı bilinmeyenlerinden. Nerede bekliyorsunuz beni bulutlar?

Sırt çantam, tiril tiril kıyafetlerim ve ben.
Bizi anlata anlata bitiremem.
Nasıl bi dört köşe keyif!
Girme aramıza fani dünya, girme işte!
Bırak aşıklar kavuşsun birbirine aa...

- Ufacık bir köprücük; belli ki su akarmış altından eskiden.
Kocaman bir köprü ayağı, belli ki yol geçecek üstünden.

- Yol kenarında tarlalar. Tarla görmeyeli - İstanbul'dan çıkmayalı- epey olmuş

- "Evet efendim Bozüyük'e geliyoruz...Bozüyük!"
"Boşlar kalmasın efendim, çööööp..."
TCDD çalışanlarının her cümlesinin sonunda "efendim" var. Çok meraklı değilim "efendi" olmaya ama, o 40 yaş üstü byıklı amcalardan ve onlarla aynı üniformalar içindeki gençlerden bu sözcüğü duymak, üstelik tren yolunda duymak eski-özlenen zamanlarda yaşıyormuşum gibi.. gibi gibi..

- Trende derinden gelen her korna sesinde rayların üstünde -olmaması gereken- bi canlıya çarpacakmışız gibi korku doluyor içim... Redkit usulü filmler.. sizin eserinizim. Saygılar...

- Bozüyük'teki apartman dairelerinde yaşayacak kadar çok insan var mı bu ilçede? Bilecik babasından büyük mü Bozüyük Efendi?


- Arifiye yakınlarındaki köyler güzel. Tren yolu kenarında tarla, yanında ev. Az ileride Sakarya.

- Boyum kadar olmuş mısır tarlaları. sararmış yaprakları. Anneannemle gidip toplardık. Yapraklarını ayırırdım eve gelince. Püskülleriyle oynardım. Ne zaman bıraktım oynamayı?

- Gar çalışanlarının lojmanları. hiç bi eve bu kadar özenmemiştim huzur için. derdim ki insan bulunduğu yere huzuru kendi getirir. ama bu evler öyle değil. her geçişimde trenden inip sonsuz süre orada kalasım geliyor. hele biri var ki, bahçesinde hamağıyla.... sanki o hamağa uzansam bütün dertler geçen trenle uzaklaşacakmış gibi.

-önümdeki koltuklarda sessiz, kendisinden başka kimsenin anlayamayacağı tonda bi şeyler söyledi adam ( orta yaşlı tür aile babası tipi-kareli gömlekli, göbekli, bıyıklı)."efendim?" diye seslenen karısının yüzüne bakmadan bi tafrayla yürüyüp gitmesinin sebebi ne olabilir? evlilik mesela?...

- simitçi binse de tuzlu tuzlu simit yesem İzmit simidi...

- kullanılmayan bi tren var Arifiye Garı'nda. penceresinde su şişesi var, perdeleri dağınıl... ne yapılır bu kullanılmayan trenler? nereye giderler?

- o huzurlu evlerden biri; bahçesinde oyuncak at var.

- 500ml lik pet şişeye evde kaynatılmış vişne suyu koyan bir "anne" oturuyor önümdeki koltukta. Anne olmanın gereği midir bu tutumluluk?anne..

- Sapanca'nın zengin görünümlü yerlerine selam olsun. Sadece emeklilik sonrası için mi uygunsunuz siz, yoksa şimdi de gelsem kabul eder misiniz?

- İzmit'e geldiğimiz nerden belli? çirkin, tektip binaların yükselmesinden... Üzgünüm İzmit, sevmiyorum seni.

- "bütün gün trenlerde pişmaniye satmak" diye bi meslek var, farkında mıyız??

- tren yolundaki raylar nasıl sabitlenir?

- toyota fabrikasının yanında araba hurdacısı... çok manidar. şehir içinde mezarlık olması gibi.

- "marka" kavramını neden sevmediğimi buldum: aynı firmanın her yerde aynı yazı tipiyle bulunması, gittiğim yerlerdeki yenilikleri keşfetme zevkimi engelliyor. dünyanın neresinde mc donalds yoktur mesela? oraya gitmeyi denemem gerek. Küba?

yollar, en kısa zamanda görüşmek üzere...