"ey hayat
sen şavkı sularda bir dolunaysın" demiş şair.
insan bu cümleyi nasıl kurar?
insan ne ile yaşar kadar gereksiz, cevabı belli ama belirsizbi soru.
aha aynı sosyal bilimci gibi konuştum, net bi şey söylemedim, ama bi şeyler söyledim.
neyse.
iş olacak gibi diye korkuyordum ya en son, olmadı. ben hazırlığımı yaptım, sundum, proje iptal olmuş. yani şimdilik. vakitleri yokmuş. ileride, yapacakları zaman beni tekrar rahatsız edeceklermiş.
kibarlar.
projemi, çalışma şeklimi mi beğenmediler diye düşünüyor insan ister istemez. çünkü projenin vakit ve enerji alacağını, emek istediğini kendileri söylemişlerdi zaten görüşmede. ben de o yüzden daha kapsamlı bi şey hazırlaıştım.
zaten kabul edilmezzsem diye korkuyordum. çok da güzel iyi oldu. ben öğrenci öğrenci hayatıma devam edeyim arkadaş. yüzsüzlüğe vurayım aileden ömür boyu kredi alayım, öbür tarafta öderim.
aile neyse de, ilerde evlenirsem falan hayatın böyle devam etmesi ihtimali korkutuyor. bütün değerlerimi yıkmam gerekecek. kendi ayakları üstünde duran kadın olacaktım hani ben, hani o eleştirdiklerimden olmayacaktım?
erkeklerin çalışmama gibi bi ihtimalleri adeta yok. çalışma hayatında tutunamama, rest çekip ayrılma.. benim bu hayatım lüks resmen. yıllardır başkalarının istediklerini yaptım başarılı olmadım, kendi istediğimi yapacağım olmazsam da napalım... diyerek çıktım yüksek lisans yoluna, hatta mühendisliği red yoluna da bu şekilde çıktım.
ama bi şeyde başarısız olma ihtimalimi hiç düşünmedim: para kazanmak. bi şekilde kazanırım dedim hep. ama olmadı. kazandığım zamanlarda da başkalarının istediğini yapmaktan kendi isteklerime vakit ayıramıyordum. o zaman da ailem değil işverenimdi bileğime kelepçe takan.
sürekli bi engel var. sevdiğim konulara odaklanmam para getirmiyor. bi şekilde zamanımı duygularımı satmam katlanmam gerek.
ya da otlakçı hayata devam etmem gerek. kendime ait biodam asla olmayacak demek oluyor bu.
neyse efenim. hayat zor yonca.
biraz ders çalışayım. son zamanlarda en iyi yaptığım şey.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder