ütopyalar okuyorum sevgili ülkem. ben nasıl uzak kalmışım şimdiye kadar, şaşıyorum...
ben ki kafasında bi varolmayan ülke vatandaşı olmuş bi insanım, varolanlarla anlaşamıyorum.. ben olmuşum ütopya, derler ya, öyle.
beni az çok tanıyan tüm ütopyasever arkadaşlarımın "sen nasıl ütopya okumazsın ya, okusana, çok seversin eminim" demelerinin bi anlamı varmış demek...
neyse geç de olsa tanıştık. güzel.
edebi literatürde nasıldır tam bilmiyorum, ama ben ütopya derken distopyaları da kastediyorum aslında. sadece mutlu edenleri değil, karamsar olanları da seviyorum.
şimdye kadar neleri okudum, listesini yapasım var, bu yazının amacı bu (kendimle gurur duymak istiyorum evet:)
ray bradburry- fahrenheit 451
aldous huxley- ada
ursula k. leguin- mülksüzler
ursula - dünyaya orman denir
ayn rand- ego
ayn rand biraz farklı. kapitalist ütopya ne de olsa.. o'nun üzerine biraz fazla kafa yormam gerekecek. bir kitabını daha okuyorum: ihtiyacmız olan felsefe'yi. ütopya değil, makalelerden oluşuyor. farklı bi açıdan baktırıyor, pek çok görüşüne şimdilik katılmasam da, okumazsam eksik kalacağımı hissediyorum.
bundan sonra daha thomas more var, philip k.dick var, ursula'nın diğer kitapları var, hayvan çiftliği var, ayn'ın diğer kitapları var, 1984 var (filmini izledim ama belki kitabını da okurum), isaac asimov var, cesur yeni dünya var... yerli yazarlar var... daha bilmediklerim, zamanla öğreneceklerim var...
ohh daha ölmeye çok var.
ütopyalar
atlas silkindi'ye başladım. çok sert. çok fena. 2 sene önceki gibi nefret edemiyorum rand'dan.
YanıtlaSil