SAKİN

ekranım biraz yamuk.
kafam da öyle nasılsa, önemsiz
sakinim be
terden olsa gerek
nokta koymaya alışmış elim
boşluk bırakmayı özlemişim cümle sonlarında

şimdi ben böyle satırları alt alta yazınca şiir yazmış mı  kabul edileceğim?
her önüne gelen şairim diyor, diye konuşacaklar mı arkamdan?
konuşmasınlar
keskin fikirler beyanından sıkıldım sadece

noktasız cümlenin en anlaşılır ve güzel hali bu
satırlar alt alta, güzel böyle.

--
arada bi kötüyüm yine. (sıkıntıları hatırlayınca noktaya gitti elim)
tamam dur, geçti
bu gece dert yok yavrum
sakince uyuyacaksın
bak bi adam var
sen üzülünce üzülen,
ama derdini söylemezsen de üzülen
öyle bi değişik işte..
aa gözlerin yaşarmasın şimdi ne gerek var
sakin bi yaz akşamı gibi, sanki deniz kenarında sakin bi kasabada gibi, curcunasız, emekliler zamanı gibi
insan az gibi
hafif rüzgarlı gibi
yanında bi o adam var
başka kimse yok gibi
meyve toplamak dışında düşüncen yok gibi

sakin ol,
bu gece öyle ol
yarını siktiret
"sevgilim" de, bitsin dünyanın boku