makinede beklemiş çamaşır gibiyim. kokuyorum. üşengeçlikten üstelik.

bi sefer bi enerjiyle yıkanıyorum... o enerji o kadar geli geçici ki, çıkarıp asmaya halim kalmıyor.. kendimi.

bigün biri çıkarıp vuracak beni. topuğuma mı sıar, direk kafama mı, rastgele mi, bilmem. ama kendii öldürmeye bie o kadar halim yok ki, biri dayanamayıp kendince kahramanlık edip çıkarıp vuracak bi yerlerimden.

klavyenin iyi basmaantuşlarıyım ben. yazdıça bi şeler anlaşılıyor dediklerimden ama arada bazı tuşlara iyice basmaya hali mi kalmıyor nedr, hep i eksiklik var.r büyük harf yok misal. aynı anda iki tuşa basmay akıl etmek zor iş benim iin. hadi akıl ettin diyelim, kim üşenmeyip iki tuşa birden basacak ki...

ıslak gözlük camıyım en. görüntüyü ulanıklaştıran. yağmurda, ya dagözyaşıyla. hani silmeye üşenirsin, kend kendine geçsin diye beklersin. otomatik gözlük sileceği olsa diye hayal edersin. kurumaz, kurusada izi kalır zaten. sürekli ıslak, silsen de tekrar ıslanır zaten. hani yol hep bulanık olur...

beni üşenme sözcüğüü kullanmadan tanımlamak imkansızdır sevgili işveren. hadi bi iş ver bana.seninde işin zor.