21 Temmuz 2013

KIRIK

uzun zamandır olmuyordu
bağrına bi yumruk oturma hissi.
kavga etmiyormuşum, içim sıkılmıyormuş demek ki
karşılıklı kırılmanın verdiği acı
barışmak için bi adım atmak istemeyerek
zamanın  geçmesini beklemek
barışsan da bi şeyin değişmeyeceğini düşünmek
hayatın kaldığı yerden bi an önce devam etmesini ummak
bi köşede kırdığın bi insan varken, nasıl olabilir ki bu?
kim olursa olsun, birini kırmışken hayat nasıl kaldığı yerden devam edebilir.
içindeki bu kara kurumdan oluşmuş yumruk nolcak?

yalnızlaşmanın ilk büyük adımını attım.
isteyip duruyordum ya hani.
bakalım geri dönüş olur mu,
başka adımlar gelir mi?
yalnız kalınca başım göğe erer mi?

kendimle başbaşa kalmak korkunç
bana sürekli beni göstermeye çalışan insanlardan sıkılmam bundan belki.
konuşmadan yaşamak istiyorum.
ne yapacağımı, ne düşündüğümü neyi neden yaptığımıkonuşmadan.
ikna etmeden.
keşke kırmadan becerseydim bunu.

vazo kırıldı.
yapıştırılır geri ama
aynısı olmaz.
ayrıca,
kim yapıştırır?
benim hiç halim yok.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder