geçen sene de eylül ayında işsizdim sanırım. çok da önemli değil zamanı.
bir hafta önce bıraktım avm deki işi.
bir haftadır geçen gün evlenen arkadaşımın kedilerine bakıyordum. her gün birkaç saatimi buna ayırdığımdan mıdır nedir, artık işsiz olduğumun ancak bugün farkına vardım.
evdeyim, boşum, yapacak bir sürü şeyim var. kitabın filmin dibine vurmak gibi.. ama her zamanki gibi, olmuyor.
her boş insan gibi kendimi son derece BOŞ hissediyorum.
içimde yok edemediğim gri bi yumru var, bağrıma gelip oturmuş.
zaman geçiyor ve ben hep yerimde sayıyorum paniği..
herkes yaşıyor ben sadece soluk alıp veriyorum hissi..
yeni iş bulamama korkusu..
bulsam bile yine mutlu olamama korkusu..
ailemden para istemek zorunda kalma korkusu..
halbuki mühendislik mezunu olarak sosyoloji yükseği yapacağım. sevinmeliyim değ mi?önemli bir şey yapmışım gibi duruyor, mühendislikle sosyolojiyi aynı cümle içinde kullanınca.
neden hep yaptıklarım yetmiyor yetemiyor?
ne zaman mutlu olacağımı, ne zaman depresif olacağımı kestirebiliyorum. kendimi o kadarcık da olsa tanımışım, iyi. bi de yaklaşmakta olan mutsuzluğun önünü almayı öğrenirsem harika olacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder