KORKUYORUM

Yüksek lisansa başladım. İşsizim.
Mühendislik mezunuyum. Mühendislik yapacağıma zerre kadar inancım yok. Yaparsam mutlu olmayacağım düşüncesini geçtim, yapabileceğimi de düşünmüyorum artık.

Son işimden aldığım son maaş tükendi. Ailemden borç almaya başladım yine.
Onur kırıcı.
Bilimsel hazırlık öğrencisi olduğum için burs bulamıyorum.
Yarı zamanlı iş bulmam gerekiyor, bulamıyorum.
Elbet garsonluk gibi ya da ajans işleri gibi günübirlik işler yapabilirim. Lakin son işim kitapçıda satış yapmaktı. Diplomanın altında iş yapmanın kişiyi nasıl mutsuz ettiğini gördüm. Hemen tekrar dayanabileceğimi sanmıyorum.
---
Sonuç:
Daha öfkeli, daha sabırsızım. Hem iş arama konusunda, hem yüksek lisans konusunda, hem özel hayat (arkadaşlar vs) konusunda.

Toplumu anlamak için eğitim alırken, toplumun bir parçası olup iş bulamamak çelişkisi. Toplumun çalışan kesimini inceleme hayali kurarken bi türlü onlara dahil olamama ikilemi.

2 aydır düşündüğüm bu.
---
Şimdi ben bu blogu cv me ekleyebilirdim belki. İşverenin beni cidden tanımak istediğine inansaydım. Beni daha iyi anlatamaz hiç bi cv çünkü. Ama onları takım çalışmasına yatkın, insan ilişkilerinde başarılı, esnek çalışma saatlerine uyum gösterebilir biri olduğuma inandırmam yeterli. bunun için birkaç kulüp çalışması, bir de özgüven dolu konuşma yapmam yeterli olurdu. "Kendini nasıl daha iyi pazarlarsın?" konulu kariyer.net yazılarını rehber edinmem yeterli olurdu.

Ama ben pazarlamacılık bölümünde iş aramıyorum ki?

--
Geleceğimden korkuyorum sevgili ülkem.